لزوم اصلاح ماهوی کنوانسیون های منع به کارگیری سلاح های کشتار جمعی با تاکید بر کنوانسیون خلع سلاح زیستی

مقدمه: کنوانسیون های خلع سلاح بین المللی با گذشت زمان اندکی پس از تدوین، با تولید و کاربرد سلاح های نسل پیشرو فاقد تطابق و سازگاری لازم می شوند. همچنین، با پیدایش تهدیدات سلاح های میکروبی جدید، بیوتروریزم و توسعه فناوری های نوین زیستی، نیاز به اصلاح محتوایی این کنوانسیون ها احساس می شود. در این پژوهش تکوینی، مراحل رشد و توسعه مطالعات زیستی- تسلیحاتی، حقوق بین الملل و کنوانسیون های منع تولید، توسعه و انباشت سلاح های زیستی به شکل میان رشته ای (آزمایشگاهی- حقوقی) مورد مطالعه قرار گرفته و ضرورت بازنگری و اصلاح این کنوانسیون ها پیشنهاد شده است. نتیجه ­گیری: رشد علوم زیستی در قرن حاضر بسیار سریع و فزاینده بوده است؛ اما، تدوین و توسعه حقوق بین الملل در مهار گرایش های تسلیحاتی- نظامی این دانش، تحت نفوذ قدرت های تسلیحاتی و دولت های توسعه یافته قرار داشته است که با عدم ممنوعیت صریح استفاده از این سلاح ها، محدودیت هایی را برای کشورهای درحال توسعه برای دستیابی به جنبه های صلح آمیز عوامل زیستی ایجاد نموده است. تولید آئروسل های پایداری که نسبت به روش های تشخیص و شناسایی مقاوم هستند، کنوانسیون را ناگزیر به اصلاح ماهوی می نماید.